نوش آفرین در فروردین ۱۳۳۵ (مارس ۱۹۵۶) در روستای گلنگش از دهستان خورگام ، بخش عمارلو شهرستان رودبار گیلان زاده شد.[نیازمند منبع] پدر و مادر وی در زمانی که او کودکی بیش نبود از یکدیگر جدا شدند . وی فرزند نخست خانواده بوده و چهار خواهر و دو برادر وی حاصل ازدواج مجدد پدر هستند . خانواده اش از اوایل دوران کودکی اوبه تهران کوچیدند و در خیابان سلسبیل سکنی گزیدند. از دوران نوجوانی وی در رویاهایش به خوانندگی عشق می‌ورزید.
نوش آفرین آینده با این رویای آواز خوانی بزرگ می‌شد . بگفته خودش در مصاحبه تلویزیونی با شبکه طپش در برنامه آنکات ، آن زمان‌ها در مدرسه می‌خواند و مورد تشویق دیگران قرار می‌گرفت . وی در سال ۱۳۵۱ و در سن ۱۶ سالگی در حالیکه در دبیرستان کیوان واقع در خیابان مرتضوی تهران مشغول به تحصیل بوده و همزمان در یک شرکت مشغول بکار بود ، در پی خواندن یک آگهی از جانب استودیو پیام مبنی بر نیاز به یک چهره جدید جوان جهت ایفای نقش در یک فیلم سینمایی به دفتر این استودیو مراجعه کرد. فیلم مذکور "شورش" نام داشته و بنا بود زنده یاد رضا میر لوحی آنرا کارگردانی کند. در بین تعداد زیاد دختران جوان متقاضی بدلیل شباهت ظاهری نوش آفرین آینده با خانم آفرین که پیش از این هنرپیشه سینما بود و در آنزمان بدلیل ازدواج از هنرپیشگی دست کشیده بود مورد توجه فیلمبردار فیلم مورد نظر مرحوم ایرج صادقپور که اتفاقا همسر آفرین بود قرار گرفته و به میر لوحی معرفی شد. عکس فوق اولین عکسی است که از او بعنوان یک چهره جدید سینمایی گرفته شده‌است.
نوش آفرین بدلیل شرایط سخت استودیو از جمله تعهد با سفته صد هزار تومانی از شرکت در فیلم شورش منصرف شد . وی بعد از مدتی توسط مرحوم یدالله شیر اندامی هنرپیشه معروف آن زمان که از دوستان پدرش بود جهت بازی در فیلم "قصه ماهان" معرفی شد. شروع فعالیت هنری نوش آفرین با توجه به معیارهای آنزمان جامعه ایران بعدها برایش دردسرساز شد. در زمان شروع فعالیت هنری وی ، اغلب چهره‌های جدید سینمایی در فیلمها رلهایی ایفا می‌کردند و او هم از این قاعده مستثنی نبود . البته تعریف هنرپیشهٔ درسینمای آن سالها با چیزی که امروز در سینمای جهان عنوان می‌شود تفاوت زیادی داشت. بهر حال نوش آفرین با یک مدیر تهیه بنام آقای مظاهری قرارداد بازی در ۵ فیلم را امضا کرد که در تمامی آنها گریزی از برهنه شدن وجود نداشت لازم بذکر است که او در تمامی این فیلمها نقش اول زن را بر عهده داشت. فیلم اول او قصه ماهان بکارگردانی جواد طاهری فیلمی با مایه‌های عرفانی در مورد تناسخ بود که صحنه‌های عشق بازی و برهنه آن ایجاد جنجال زیادی کرد. این فیلم در دسته بندی معمول تجاری آن زمان قرار نمی‌گیرد و موسیقی متن آن به هنرمندی استاد مرحوم مرتضی حنانه از تاثیرگذاری خاصی برخوردار است. متاسفانه تضاد میان فرهنگ عامه مردم در آن سالها با چیزی که توسط سینما به آنها عرضه می‌شد همخوانی نداشت و سن کم نوش آفرین در اولین فیلمهایش جلب توجه بیشتری را در زمینه نمایش این تضاد فراهم نمود. او از اولین مصاحبه‌هایش نارضایتی خود ازایفای این رلها را عنوان نمود که در آینده به بعضی از این مصاحبه‌ها خواهیم پرداخت . عکسهای گرفته شده از صحنه‌های برهنه فیلمها بعدها برای نوش آفرین خواننده جنجالهای زیادی درست کرد که در جای خود به این موضوع اشاره می‌شود. دومین فیلم نوش آفرین "دشمن" نام داشت که در رده فیلمهای تجاری خوش ساخت قرارگرفت . خسرو پرویزی کارگردان این فیلم چون تحصیلکرده بود ، فیلمهایی می‌ساخت که هر چند تجاری بودند ولی در مقایسه با فیلمهای تجاری آنزمان از ساخت بهتری بر خوردار بودند.
هفته نامه جوانان در مهر ۱۳۵۲ مصاحبه‌ای با نوش آفرین ترتیب داد:
نوش آفرین نوستاره جوان سینما طی یک مصاحبه با خبرنگار جوانان فاش کرد که باین علت وارد سینما شده و هم اکنون قصد ورود به عالم موسیقی را دارد که مادرش با دیدن قیافه او ، بسویش باز گردد و آرزوئی که سالها در دل دارد بر آورده شود. نوش آفرین که در یک صحنه فیلمبرداری فیلم تازه اش پاداش دچار سوختگی دست شده بود ابتدا درباره این حادثه گفت : قرار بود در صحنه‌ای از فیلم با ریختن ظرف نفت روی لباسم به قصد خود کشی خود را آتش بزنم اما بدبختانه این ماجرا با غفلتی که شد نزدیک بود حقیقتا بسوزم ودر لحظه حادثه هم از ناحیه شکم و پهلو و پشت و دست راست دچار سوختگی شدید شدم و مرا به بیمارستان سینا بردند.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
