پنجشنبه یکم مرداد ۱۳۱۹ در یک خانوادهٔ هنرمند، در رشت به دنیا آمد. انوشیروان روحانی پس از دو سال که مدّت مأموریت پدرش به پایان رسید، به اتفاق خانواده به تهران آمد و در سه سالگی یک ارگِ بادی دستی برای او خریدند. سپس با راهنمایی پدر و تداوم در راه فراگیری موسیقی، به شکلی پیشرفت کرد که در سن شش سالگی در «جامعه باربد» که به سرپرستی شادروان اسماعیل مهرتاش اداره می‌شد، برنامه‌هایی اجرا کرد که مورد تشویق مهرتاش و مدعوین قرار گرفت. روحانی در سن ۷ سالگی با راهنمایی‌های پدر، با نت آشنا شد و در همین اوقات وارد هنرستان موسیقی شد. در هنرستان موسیقی، جواد معروفی تعلیم وی را بر عهده گرفت.

روحانی از این تاریخ به بعد مدارج ترقی را به سرعت طی نموده و با آشنایی که پدر وی با عباس شاپوری داشت به رادیو راه یافت و در ارکستر شاپوری برنامه‌هایی اجرا کرد. در اولین جلسه‌ای که او را جهت اجرای برنامه به رادیو می‌برند به علت کوچکی و کوتاهی قد و قامتش، صبحی مهتدی او را روی صندلی گذاشت تا سازش به میکروفن نزدیک شود. اولین تانگوی‌اش را در سن ۶ سالگی ساخت و از سن یازده سالگی عضو روزمزد رادیو شد. تحصیلات آکادمیک موسیقی را در پاریس گذراند و اولین آهنگی که ساخت و در رادیو اجرا شد «اسرار ساز» نام داشت که پوران آن را خواند.

روحانی بیش از ۲۵ سال نداشت که عضو شورای موسیقی رادیو شد و تا آخرین سالی که در آن سازمان فعالیت داشت، این سمت را عهده دار بود. وی از اولین برنامه «گلها» با این برنامه همکاری فراوان داشت و رهبری ارکستر شماره ۸ به عهده او بود.

روحانی در سال‌های اخیر در خارج از ایران اقامت دارد و به عنوان آهنگساز و رهبر ارکستر با ارکسترهای معروف جهان همکاری نزدیک دارد، که نشان دهنده تسلط او بر سبک‌های جهانی موسیقی از جمله موسیقی کلاسیک است.

آثار

او یکی از آهنگسازان معاصر است که بیش از پانصد آهنگ ساخته‌است که اکثر آن‌ها از معروف‌ترین آهنگ‌های زمان خود بوده‌اند. روحانی در آهنگسازی ویژه فیلم و سینما نیز دارای آثار معروف و ارزنده‌ای می‌باشد. اولین بار در سال ۱۳۴۶ توسط وی «ارگ» به ایران آورده‌شد.

از آخرین آثار او می‌توان به آهنگ «Maybe I Maybe You» از آلبوم Unbreakable گروه اسکورپینز اشاره کرد که حاصل همکاری روحانی با این گروه در اواخر سال ۲۰۰۳ می‌باشد. قطعه «Maybe I Maybe You» در سال ۲۰۰۳ در آخرین اجرای این گروه معروف در «راک هال» (ROCK HALL) آلمان اجرا شد، که باعث شد این گروه علاوه بر این قطعه، دو قطعه دیگر را در آلبوم جدید خود از «روحانی» خواستار باشند. نکته جالب توجه در این قطعه استفاده از تم‌های ایرانی است که در زمان انتشارش درجدول تاپ تونتی (TOP 20) در رده نهم قطعات موسیقی دنیا قرار گرفته‌است.

از معروف‌ترین قطعات او می‌توان به «راز خلقت» (دارم سؤالی از خدا)، «تولدت مبارک»، «مجنون تو» و «عاشق شدم من» اشاره کرد.

به یاد روحانی یک هنرستان موسیقی شبانه در خیابان جمهوری تأسیس شده‌است.

خانواده

پدرش رضا روحانی مهندس کشاورزی، در استان گیلان بود که در کار نواختن ویولن و سرودن شعر نیز تجربیات زیادی داشت. انوشیروان روحانی 4برادر به نام‌های اردشیر، شهرداد، شهریار دارد که آن‌ها هم در زمینهٔ موسیقی فعالیت می‌کنند. اردشیر معلم پیانو است، شهرداد آهنگساز و رهبر ارکستر است -بیشتر آهنگهای «انوشیروان» را وی تنظیم کرده‌است- و شهریار روحانی که فارغ‌التحصیل مدرسه موسیقی «وین» و یکی از چهره‌های شناخته‌شدهٔ موسیقی نوین ایران است.

خاطرات: خاطرات خواندنی استاد بزرگ شادروان پرویز خطیبی از استاد انوشیروان روحانی و ماجرای ساخت ترانه ی تولدت مبارک –که به اشتباه در بسیاری از منابع ترانه ی تولدت مبارک را سروده ی شادروان استاد نوذر پرنگ نوشته اند اما این ترانه نوشته ی پرویز خطیبی است:

سال 1326 وقتی با قطار وارد اشتوتکارت شدم مصطفی اسکویی و عباس شاپوری با یک دسته گل زیبا به پیشوازم آمده بودند. همراه آنها یک پسر بچه ی خوشرو و همیشه خندان بود که عباس او را "انوش" معرفی کرد انوش در حقیقت مدتی در کلاس شاپوری تعلیم موسیقی می دیده است و حالا همراه خانم و آقای شاپوری به مونیخ آمده بود تا به قول خودش دنیا را سیاحت کند.

بین راه شاپوری گفت که انوش یکی از بهترین شاگردان استاد جواد معروفی است و پنجه ی شیرینی دارد. من از کودکی ابتدا با شنیدن پیانو ی همایون شهردار و بعدها با مرتضی محجوبی و جواد معروفی به این ساز دلبستگی پیدا کردم. محجوبی و معروفی اگر چه هر کدام با سبک و سیاق خودشان می نواختند اما برای من ارزش زیادی داشتند. هم این و هم آن با پنجه های سحر انگیز خود مرا ساعتها از خود بیخود می کردند.

آن شب سر میز شام از انوش پرسیدم: چه وقت می توانم سازت را بشنوم؟

گفت: هر وقت دسترسی به پیانو پیدا کردم برایت می نوازم.

شبی با داود خواهر زاده ی اسکویی و انوش به سینما رفتیم و در برگشت سری هم به بار زدیم. ... انوش اهل مشروب خوردن نبود و معمولا وقتی اسم شراب یا آبجو را می بردی صورتش سرخ می شد، چند مشتری نیمه مست به طور متفرق صندلی ها را اشغال کرده بودند و پیرزنی مشغول نواختن پیانو بود، داود اسم آهنگی را برد و از خانم نوازنده خواست تا آن را بنوازد ولی او گفت که چنین آهنگی را به یاد ندارد، حالا موقعی بود که انوش دستی به کلیدهای پیانو برساند اما این جوان کم رو امتناع می کرد. بالاخره از صاحب بار اجازه گرفتیم و از انوش خواستیم پشت پیانو بنشیند. بار از صدای خنده و صحبت آن چند مشتری مست پر بود ولی برخورد پنجه های انوش با کلیدهای پیانو و آغاز آن آهنگ که با قدرت شروع می شد همه را به سکوت وا داشت. چند دقیقه بعد که آهنگ به پایان رسید مشتریهای بار به شدت برای آن نوازنده ی کوتاه قد و خجالتی ابراز احساسات کردند. این حادثه یک بار دیگر هم در مدت اقامت ما در یک شب نشینی که در یک هتل بود تکرار شد و پنجه های سحرآمیز انوش کار خودش را کرد و همه را به سکوت واداشت.

4 سال بعد یعنی پاییز 1340 که من به رادیو برگشتم انوشیروان روحانی را دیدم که به شورای موسیقی می رفت تا آهنگ تازه اش را عرضه کند. همان روزها از او خواسته شده بود تا برای برنامه ی شما و رادیوی جمعه یک آرم بسازد. حاصل همکاری انوشیروان روحانی و کریم فکور آهنگ شاد اول برنامه بود که همه می خواندند:

شنبه.. یکشنبه.. دوشنبه.. سه شنبه.. جمعه تعطیله! و بعد آهنگهای دیگرش را خوانندگان و بیشتر از همه پوران به گوش شنوندگان رادیو رساندند. آهنگ "گل سنگم" او با شعر بیژن سمندر اولین بار با صدای خواننده ی ترک "امل ساین" پخش شد ... انوشیروان روحانی برای امل ساین به صورت تلفنی از پرویز خطیبی می خواهد که ترانه ای را فورا بر روی آهنگی که او ساخته است بسازد و پرویز خطیبی در خاطراتش نوشته است که چگونه ظرف چند ساعت و تلفنی ترانه ی "عزیز جون" را برای امل ساین به سفارش انوش روحانی ساخته است ترانه ای با این مضمون:

عزیز جون ، به خدا دنیا وفا نداره
عزیز جون ، به خدا دل شده پاره پاره
عزیز جون ، نکنه جدا بشین دوباره
عزیز جون ، خدا اون روز نیاره ...

... پرویز خطیبی پس از شرح ماجرای ساخت ترانه ی عزیز جون می نویسد:

جالب است که سفارش تلفنی برای ساختن یک شعر یک بار دیگر هم اتفاق افتاده بود، سال 1350 گویا کارخانه ی پیکان قصد داشت سالگرد مونتاژ اتومبیل های خود را جشن بگیرد، از انوشیروان روحانی خواسته بودند تا در مقابل دریافت 50 هزار تومان دستمزد آهنگی را که مناسبت داشته باشد بسازد و در این مراسم با گروه "کر" اجرا کند، او باز هم به یاد من افتاد، در یک مکالمه ی تلفنی گفت که: میخواهم آهنگ تازه ای بسازم و آن را جانشین آهنگ خارجی "هپی برث دی" کنم که این روزها در جشن تولد بچه های ایرانی مرتبا خوانده می شود و بعد اضافه کرد که با یک کمپانی ژاپنی صحبت کرده ام تا این آهنگ را در دستگاه های مخصوص ضبط کند، دستگاهی که به در یخچال وصل می شود و هنگام باز شدن در، صاحبخانه آهنگ تولد جدید را می شنود.

شعر مورد نظر انوش را دو سه روز بعد به او تحویل دادم اما با کمال تاسف باید بگویم که این شعر را تقریبا همه غلط می خوانند، اصل شعر این است:

تولد – تولد – تولدت مبارک
مبارک – مبارک – تولدت مبارک
دلت شاد و خودت شاد
چو گل پر خنده باشی
بیا شمع ها رو فوت کن
که صد سال زنده باشی

انوشیروان روحانی اولین کسی است که ارگ الکترونیکی را از ژاپن وارد کرد و رفته رفته آن را تعمیم داد. همچنین او اولین هنرمندی است که توانست در ایران هواپیمای شخصی بخرد، هواپیمای کوچک"سسنا" به قیمت هفتصد هزار تومان.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: